Uitleg

Dag allemaal,

Luisteren. Willen horen en willen begrijpen. Onthouden wat er wordt gezegd. Het klinkt simpel. Ik leg wat uit en de ander luistert. Ik leg wat uit en de ander wil het begrijpen. Ik leg wat uit en de ander onthoudt. 

Meneer Pierre is een man op leeftijd en heeft prostaatproblemen waardoor hij een catheter nodig heeft. Ook heeft hij een grote liesbreuk. In zijn hoofd zijn de twee problemen gerelateerd en het weghalen van de liesbreuk zal ook zijn plasproblemen oplossen. Hij is niet de eerste man die dit denkt en hoopt dus ik neem de tijd. Het is sneu als ze dat denken/hopen en als dan na de operatie de plasproblemen toch hetzelfde zijn. Ik leg uit dat we de liesbreuk kunnen opereren maar niet zijn prostaatproblemen kunnen oplossen. Twee problemen, één kunnen we oplossen. De catheter blijft hij na de liesbreuk operatie nog steeds nodig hebben. Zijn zoon luistert mee. Operatie, lies plat, catheter blijft.  Operatie hernia, ja. Operatie prostaat, nee. Na mijn verbale PowerPoint presentatie van de twee problemen en één oplossing stel ik de vraag; “Kan meneer na de liesbreuk operatie zonder catheter plassen?” Ik kijk meneer aan. Hij zegt: “Ja!”. Ik kijk de zoon aan. Hij zegt: “Nou swete sa/we hopen het!”. Ik laat het erbij. Hoop doet leven.

Rose-Nerlande bevalt van een zoon. Één van mijn raarste bevallingen ooit, trouwens,want ze gaf geen kik tijdens de weeën. Het was dus moeilijk om haar weeën activiteit te beoordelen maar na een tijdje kon ik haar ‘lezen’. Een wee was te zien aan een opgetrokken wenkbrauw of een tuiten van haar mond. Aan het einde van de bevalling keek ze me gericht aan, tilde haar linkerbeen op en daar zag ik een staand hoofdje. Bij de uitdrijving gaf ze een paar piepjes dus helaas net geen diploma voor geluidloos bevallen. Gillende barensnood is wat maar dit was heel apart. Maar goed, dat terzijde! De dag na de bevalling kwam Rose-Nerlande terug met borstvoeding problemen. Haar zoontje ging moeilijk aan de borst en de borstvoeding was nog niet op gang. Uitleg, instructie, weer uitleg, ik had geduld. Schoonmoeder, man; ik legde het uit. De borstvoeding heeft soms tijd nodig. Uitleg, instructie, weer uitleg. Het herhalen van “let pral descent/de melk zal toeschieten’”, aanleggen, neem de tijd, de baby is ok, goed drinken, het is de eerste dag, ik bleef aan het herhalen. Ik begreep hun zorgen heel goed maar na een tijd werd ik moe van mijn eigen stem. Ik werd moe van het herhalen. Een beetje theater werkt altijd dus na de 180e herhaling gooide ik mijn armen dramatisch in de lucht, vroeg of ze konden lezen (ja), liep de kamer uit, schreef ‘let pral descent” op een stuk karton, liep de kamer binnen, plakte karton op de binnenkant van de deur, wees met overdreven gebaren naar de drie woorden en verliet theatraal de kamer. Onder groot gelach van de mensen in de kamer. Maar men begreep het! Let pral descent!!

Groetjes, Jacqueline