Se lavi

Dag allemaal,

Terug in Haïti! Met de USA nog steeds gesloten voor reizigers uit Europa was het een andere reis dan normaal. Rechtstreeks vanuit Europa naar Port au Prince is nog niet mogelijk dus via de Dominicaanse Republiek was de enige optie.

Er was veel te regelen en een negatieve COVID-19 test was één van de benodigdheden. In Haïti gaat regelmatig wat mis om een onlogische reden, omdat mensen niet willen, of omdat het niet goed voorbereid is. “Haïti…..” zucht ik dan. Nou, Nederland kan er ook wat van. De test geregeld bij een laboratorium die ook een formulier kan uitgeven. Zaterdagmiddag naar Velp en toen ik aankwam stond er al een behoorlijke rij mensen. Het schoot niet echt op maar we vermaakten ons wel met een praatje. Na ruim een uur in de rij zagen we de laborant laatjes open trekken, telefoneren, dozen openen en bedenkelijk kijken. “De wattenstaafjes zijn zeker op, haha” zeiden we voor de grap. Na een kwartier bleek het geen grap. De wattenstaafjes waren echt op. Maar geen probleem, we mochten naar de dichtstbijzijnde andere testlocatie. In Baarn. Wat, Baarn?! Ja, Baarn, maar 50 minuten met de auto. Er zijn twee manieren voor de test en blijkbaar hangt hoe men test af van voor welk land je de test nodig heb. (Geen idee wat de logica hierachter is) De tweede test gebeurt zonder wattenstaafje. Nagevraagd en blijkbaar moest ik de wattenstaafjes test. Dus….met 20-30 andere mensen op weg naar Baarn. Was wel grappig om daar aan te sluiten in een rij met allemaal bekende gezichten. Ik ben aan de beurt en de laborant overhandigd mij een bekertje met vloeistof. “Goed gorgelen en door de mond spoelen, terug in het bekertje, mevrouw, uw test is klaar.” Ik met grote ogen: “Pardon, ik rij een uur voor een wattenstaafje en u zegt dat dit het is?” “Ja, mevrouw, ik ben een beetje verbaasd dat de laborant in Velp dit niet heeft gedaan”. Een beetje verbaasd? Verbazingwekkend genoeg was het niet verbazing wat ik op dat moment ervaarde! “Nederland….” zuchtte ik.

De reis via Parijs naar Santo Domingo verliep voorspoedig. Bij het instappen in Parijs voor de vlucht naar Santo Domingo bleek dat er meerdere mensen ook op weg waren naar Port au Prince. En weer was het grappig om na een overnachting in Santo Domingo voor de vlucht naar Port au Prince aan te sluiten in een rij met bekende gezichten. Het verschil tussen de Dominicaanse Republiek en Haïti is enorm. Bijna niet te geloven dat het op hetzelfde eiland ligt. De Dominicaanse Republiek heeft ook problemen maar zo veel groener, schoner en zo veel meer ontwikkeld. Tijdens de vlucht was de overgang van de Dominicaanse Republiek naar Haïti zichtbaar in de verandering van groen begroeide heuvels naar bruine kale heuvels. Haïti, Haïti, hoe kon het zo misgaan?

Na mijn quarantaine ga ik weer aan het werk en ik heb mij één ding voorgenomen; ik ga niet meer “Haïti…..” zuchten. Onlogische en voorzienbare, voorkoombare problemen zijn overal. Ik mag nu zo nodig mijn schouders ophalen: “Se lavi….zo is het leven”.

Groeten, Jacqueline