Aneckson

De wachter van het ziekenhuis, Fre Jal, komt naar me toe en vraagt om advies. Via via kent hij een 39-jarige man, Aneckson. Toen hij 20 was viel Aneckson uit een boom en brak zijn rug. Drie jaar duurde het voordat de wond op zijn onderrug was genezen en de botten zijn schots en scheef aan elkaar gegroeid. Hij heeft een dwarslaesie en jaren was hij bedlegerig. Jal vertelt hoe Aneckson met veel doorzettingsvermogen zijn zelfstandigheid zo veel mogelijk heeft herwonnen en hoe hij ondanks zijn handicap alleen woont. Hij leeft van giften van kerkleden en bezoekers en de buren helpen hem als het nodig is. Familie lijkt er niet te zijn. Een maand geleden is Aneckson gevallen en een wond op zijn bil zorgt nu voor veel problemen. Jal wil graag dat Aneckson in het ziekenhuis wordt gezien voor een beoordeling van zijn wond. We besluiten dat het makkelijker is dat ik naar Aneckson ga in plaats van dat hij naar het ziekenhuis komt. Vervoer is voor hem een groot probleem.

De dag erna gaan Jal en ik op pad. We nemen de bekende ‘grote weg’ naar Port de Paix maar nemen na 15 minuten een klein pad dat de tuinen en al snel de heuvels ingaat. Het is verbazingwekkend hoe snel ik ‘verdwaald’ kan zijn. Een paar minuten weg van de grote weg en ik heb het idee dat ik in een hele andere streek zit. Via verschillende paden gaan we steeds verder de heuvels in. Ik begin te hopen dat de regen die dreigt niet valt want dan komen we never nooit meer thuis!

We komen aan bij het huis van Aneckson. Hij is er niet maar vanaf een heuvel verderop horen we geroep. “L’ap vini/hij komt eraan!”. En zien we een man in een rolstoel met een noodgang op de achterwielen de heuvel af geduwd worden. Als hij aankomt zie ik waarom. De voorwielen van de rolstoel zijn gebroken en daardoor kan de rolstoel alleen goed op de achterwielen rijden. We maken kennis en Aneckson vertelt zijn verhaal. Hoe hij ondanks dat hij in de rolstoel zit zo veel mogelijk zelf probeert te doen. Voor zijn huis ligt land. Door de droogte nu alleen stof maar Aneckson zegt hoe hij in de natte tijd zelf de grond bewerkt en zijn tuin onderhoudt. Ik zie een machete uitsteken boven de rug van zijn rolstoel. De rolstoel kreeg hij jaren geleden via een hulporganisatie en is inmiddels doorgezakt en de voorwielen zijn stuk. Rondom huis kan hij zich ermee behelpen maar de paden op lukt hem niet alleen. Maar hij klaagt niet en zegt dat het nog steeds beter is dan op bed liggen. Hij vertelt zijn verhaal alsof het niets is maar ik ben onder de indruk van zijn leven. Als ik zijn van takken gevlochten buitenkeuken binnenloop zie ik hoe hij aanpassingen heeft gemaakt zodat hij zelf kan koken. Wat een man. Zijn drang tot zelfstandigheid en zijn positieve houding, tegen alle verwachtingen in en het lijkt bijna onmogelijk, maar hij heeft zichzelf vastberaden uit dat bed opgewerkt naar een bijna zelfstandig leven.

De wond op zijn bil blijkt een decubitiswond te zijn. De oorspronkelijke wond is door de constante druk van het zitten in de rolstoel een ‘doorlig’wond geworden. De wond is groot en diep, ik kan er bijna mijn vuist in stoppen. De doorgezakte scheve rolstoel helpt ook niet. Ik geef hem de meegebrachte medicijnen en adviseer hem ten aanzien van de wondverzorging. De dag erna stuur ik via Fre Jal decubitus materiaal. En een nieuwe rolstoel!

Ik ben zo dankbaar dat we een tijdje geleden via 5 STAR Global ministry rolstoelen hebben gekregen van Free Wheelchair Mission die met de hulp van Hope Health Action naar Haiti zijn gekomen. Is het niet schitterend wat er gedaan kan worden als er wordt samengewerkt? En ik ben zo enorm blij dat we daardoor nu Aneckson een nieuwe rolstoel kunnen geven! Via Fre Jal krijg ik een filmpje van een blij verraste Aneckson die in zijn nieuwe rolstoel een proefrit maakt. En Fre Jal vertelt bij zijn terugkomst over hoe de hele buurt samenkwam bij het huis van Aneckson, zingend en dansend van blijdschap over de nieuwe rolstoel en de daaraan verbonden vrijheid voor Aneckson.

Te midden van alle moeilijkheden perspectief blijven zien. Één ding is zeker. Het huisbezoek aan Aneckson hielp mij misschien nog wel meer dan het hem hielp. Zijn doorzettingsvermogen, ondanks alle obstakels, een goede les. Hoe hij omgaat met zijn handicap, hoe hij leeft met zijn handicap in de extreme beperkingen van Haiti, een voorbeeld voor ons allemaal.

P.S. Doneren mag! Wilt u Aneckson een gift geven, dat kan! Doneer o.v.v. Aneckson via rekeningnummer NL18RABO 0362 4237 41 van Stichting Hoop Haïti of doneer Kortlopende projecten via https://www.hoophaiti.nl/doneren/ of PayPal: weerdjacqui@gmail.com. Ik zal er voor zorgen dat de gift bij hem terecht komt in de vorm van levensmiddelen en zaaigoed voor zijn tuin.