Een ezel voor Maboune

22 mei 2021

Maboune heeft haar ezel! Door gulle sponsoring waren we in staat om een ezel voor haar te kopen. Ze wilde een vrouwtje en dat kostte wat moeite. Een jonge vrouwtjesezel was niet makkelijk te vinden. Door de schaarste aan goed voer zijn er weinig goede beesten te koop. Maar het is gelukt! Op de vrijdagmarkt in Beauchamp werd een ezel gekocht en zij kwam bij mijn huis te staan.

En toen weer op zoek naar Maboune! Haar telefoon was buiten bereik maar rond zonsondergang kreeg ik haar te pakken. De volgende ochtend zou ze komen om de ezel op te halen. Die nacht kwam ik er achter dat ezels ook heimwee naar huis kunnen hebben… Wat een gebalk! Het kon mij niet vroeg genoeg ochtend worden! Maboune kwam en ze was zo blij en dankbaar! “Ik dank God dat Hij het in jullie hart heeft gelegd om een ezel voor mij te regelen”. Een mooier dankwoord kan ik niet bedenken

7 Januari 2021

Bovenop een heuvel vind ik haar. Maboune. Het zoeken naar haar gaat via kleine paden tussen grote bananenbomen door, een foute afslag brengt me bij een vrouw met haar schapen die mij weer de goede kant op wijst, weer een kronkelende pad op, een man die helpt “Volg het pad en als je bij een water komt, vraag de twee mannen die daar in de tuin aan het werk zijn om je verder de weg te wijzen”. Een vrouw ziet mij aankomen en rent naar het pad “Miss, de baby doet het goed! Kom eens kijken!”. Ik herken haar als de oma van een bevalling van vorige week. Ik beloof om op de terugweg te stoppen. Eerst Maboune vinden.

Verder de tuinen in en iemand wijst haar huis aan. Een huis van golfplaten met een voorstuk van palmbladeren. Bovenop de heuvel. Ik roep haar naam en ze reageert. Gelukkig, haar huis gevonden én ze is thuis! Ik probeer net te doen alsof ik niet buiten adem ben van de klim naar haar huis tegen de steile helling op. 

Maboune. Sinds juli zit ze in mijn hoofd. Haar broer kwam erg ziek naar het ziekenhuis en zij verzorgde hem. Tijdens haar wake aan zijn bed raken we aan de praat. Vijf kinderen, man overleden. Haar broer is haar dierbaar, samen hebben ze al veel meegemaakt. Ze is bang hem kwijt te raken. Ze vertelt hoe ze haar geld verdiende met de verkoop van houtskool. Met een ezel van markt naar markt en naar de stad. Zo kon ze zichzelf en haar gezin onderhouden. “Ik moest wel eens geld lenen maar ik wist dat ik het weer kon verdienen” zegt ze. En toen werd haar ezel gestolen. En toen werd haar broer ziek. 

Haar broer ging ziek naar huis. Maboune blijft in mijn hoofd. Van de Stichting Hoop Haïti komt een verzoek om een startproject. Een ezel voor Maboune, het eerste dat in mij opkomt. Dan kan ze weer naar de markten met houtskool en heeft ze weer een beter inkomen. Maar hoe is het inmiddels met Maboune? Ik weet haar naam en de streek waar ze woont. Op zoek naar Maboune.

En Maboune gevonden. Haar broer is overleden. Ze maakt nog steeds houtskool maar heeft geen ezel. Ze verkoopt aan andere mensen die naar markten gaan en leent soms een ezel om naar de stad te gaan met haar houtskool. Ze verdient, net genoeg om te overleven. Ik vraag haar of een eigen ezel een groot verschil kan maken en ze drukt haar handen, zwart van de houtskool, tegen haar borst: “Een eigen ezel, ooit hoop ik weer een eigen ezel te hebben”. Nu gaat de grootste winst van haar houtskool naar anderen. Een ezel; beter inkomen, minder afhankelijkheid, school en betere toekomst voor haar kinderen. 

Gaat Maboune via de Stichting Hoop Haïti een ezel krijgen? Met jullie hulp moet dat mogelijk zijn! Doneer via de doneer optie op de website of via rekeningnummer NL18RABO 0362 4237 41.  Jullie gift gaat rechtstreeks naar de aankoop van een ezel. Rechtstreekse hulp gericht op werk en eigen inkomen. Een ezel voor Maboune!